Βζζζζζ μέρος δεύτερον

Εισαγωγή

Μετά από απαίτηση του κοινού μου, που διψά για ποιοτικά αναγνώσματα, αλλιώς δε θα διάβαζε εμένα, αλλά Κάφκα, σας προσφέρω μια μικρή ανταπόκριση από το γνωστό μέτωπο: η μυγοσκοτώστρα που ο dizzyk κατάφερε να ανασύρει από τα βάθη του ίντερνετ έδωσε αποτελέσματα!

Πειραματική διαδικασία

Πολλαπλές επαναλήψεις του ιδίου πειράματος έγιναν αρχικά από 2 ανεξάρτητους μεταξύ τους παρατηρητές (εμένα και τον dizzyk). Τα πειράματα διεξήχθησαν in silico, σε διαφορετικές και τυχαίες μεταξύ τους ώρες, δυστυχώς, όμως, λόγω προβλημάτων στο σύστημα καταγραφής (βαριόμασταν να τα κρατήσουμε) έχουμε μόνο τον ποιοτικό έλεγχο.
Επιπρόσθετος έλεγχος πραγματοποιήθηκε από παγκοσμίως γνωστή συνάδελφο στην εξολόθρευση ασπονδύλων, και χρησιμοποιήθηκε για έλεγχο των προηγούμενων.

Αποτελέσματα

Εγώ και ο dizzyk σε όλες τις δοκιμές είχαμε ως ποιοτικό αποτέλεσμα, όλως περιέργως, sucky. Ο έλεγχος της συναδέλφου, όμως, απεκάλυψε πως υπάρχουν αρκετα κενά στην προσέγγιση του προβλήματος που υιοθετήσαμε, διότι με τη δεύτερη προσπάθεια μας ισοπέδωσε και έφτασε σε decent αποτέλεσμα με χρόνο 23.71 sec (αν κάνω λάθος, παρακαλώ να διορθωθεί).

Συμπεράσματα

Επειδή το blog είναι δικό μου, και με πλήρη περιφρόνηση της κοινής λογικής που επιτάσσει να παραδεχτώ την ήττα μου, καταλήγω στο ότι:

α) η εν λόγω συνάδελφος είχε εξασκηθεί μυστικά πίσω από την πλάτη μας, και είχε εξοικειωθεί με το software
βου) η συνάδελφος είχε αναπτύξει ιό, ο οποίος αναγνώριζε τον εκάστοτε χρήστη και μας "έριχνε" στο σκορ
γου) η συνάδελφος μας είχε κάνει βουντού για να επηρεάσει τις επιδόσεις μας.


Αναμένουμε προτάσεις για δημοσίευση σε έγκριτο επιστημονικό περιοδικό.

No comment

Διαβάστε αυτό. Γιατί με πολλές χαζομάρες ασχολούμαστε τελευταία...

Βζζζζζ

Όχι, δεν έχει κάτσει μυγάκι και στη δική σας οθόνη...

Είναι άνοιξη, έξω η φύση ανθίζει, ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδάνε κι εγώ κάθομαι εδώ, αγαπημένοι μου αναγνώστες, και γράφω στο - ο θεός να το κάνει - blog μου. Για να φανταστείτε το μέγεθος του τέλματος στο οποίο έχω περιέλθει, θα σας περιγράψω το εξής περιστατικό. Αγωνιζόμενη να τελειώσω μια ρημάδα εργασία, ώστε το σκ να μπορέσω να βάλω τις βάσεις του καλοκαιρινού μου μαυρίσματος, και μετά από ώρες μπροστά στην οθόνη, έρχεται και θρονιάζεται επάνω της ένα θρασύτατο μυγάκι, μες τη μέση το άτιμο, εμποδίζοντάς με να διαβάσω το κείμενο που έγραφα (εντάξει, δεν έπιανε και πολύ χώρο, το μυγάκι εννοώ, αλλά άμα βαριέσαι να κάνεις δουλειά, όλα σου φταίνε). Και εννοείται πως δεν μπορούσα να κάνω έτσι το χεράκι μου για να φύγει, ή έστω να του δώσω μία με το πληκτρολόγιο για να πάει να βρει το δημιουργό του, όοουχι. Προς επιβεβαίωση της βαρεμάρας μου, κούναγα με το ποντίκι το βελάκι στην οθόνη κάτω από το σημείο που το άτιμο είχε διαλέξει, μπας και φιλοτιμηθεί και ξεκουμπιστεί! Η έμφυτη περιέργεια του βιολόγου, βλέπετε, να δω τι θα κάνει!

"Το άτιμο" εννοείται πως δε χαμπάριαζε. Μάλιστα, μες στην αναίδεια, άρχισε να κόβει και βόλτες! Από το παραπάνω γεγονός ένα συμπέρασμα μπορώ να βγάλω: δεν υπολογίζουν την επιστημονική καριέρα ή την τεχνολογία τα σημερινά ασπόνδυλα... Βέβαια, μπορεί το πρόβλημα να είχε λυθεί, αν είχα μπει στο ίντερνετ από τα linux, και όχι από τα xp. Τι να σας πω, τώρα είναι λίγο αργά να το δοκιμάσω. Ο mozilla, πάντως, γι' αυτό το bug δεν έκανε τίποτα.

Το χειρότερο απ' όλα είναι πως το μόνο αξιοσημείωτο πράγμα που μου συνέβη σήμερα και μοιράζομαι μαζί σας είναι αυτό το μικρό, ασήμαντο συμβάν. Μου φαίνεται πως πρέπει να σταματήσω να κοιτάω αυτή την οθόνη, να ανοίξω κανένα βιβλίο, να πάω για κανένα μπανάκι μπας και ξελαμπικάρω...



ΥΓ 1 : Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, για να τις διαβάζεις, μάλλον χρειάζεται να ακολουθήσεις τα δραστικά μέτρα που προτείνω και για μένα.


ΥΓ 2 : "Το άτιμο" επέστρεψε δριμύτερο ενώ έγραφα το ΥΓ 1. Να θυμηθώ να ζητήσω από τον dizzyk να φτάξει ηλεκτρονική μυγοσκοτώστρα.

Φάτε μάτια ψάρια...

Εγώ, πάλι, τρώω φράουλες...

haute cuisine

Αχ, και να τον συναντούσα στα ταξίδια μου!

Τις τελευταίες μέρες, ως άλλος Ιντιάνα Τζόουνς, φτάνω στα απέραντα βάθη του Παγκόσμιου ιστού, ώστε να ανακαλύψω τα καλύτερα, και για ποιούς άλλους; Για εσάς, τους 3 δηλωμένους και φανατικούς αναγνώστες μου (αν υπάρχει και κανένας άλλος εκεί έξω, παρακαλώ πολύ δώστε μου τη χαρά να δώσετε το στίγμα σας!). Πήγα στη ζούγκλα με τον Ταρζάν, ο οποίος δυστυχώς είχε ήδη κανονίσει και θα είναι μαζί μας κάποια άλλη στιγμή, ταξίδεψα στα βάθη της αβύσσου με τον Ναυτίλο, και βούτηξα στον ωκεανό των blogs, ως ακούραστος κυνηγός μαργαριταριών.

Εκεί, ανάμεσα στα φύκια, τις θαλάσσιες ανεμόνες και τα λοιπά βενθόβια ζώα, κατάφερα να ανασύρω μερικά posts πραγματικά μαργαριτάρια και με κίνδυνο της ζωής μου (περί πειρατών θα μιλήσουμε άλλη φορά, σε 2 βδομάδες, αν δεν κάνω λάθος, βγαίνει και το τρίτο μέρος της λατρεμένης τριλογίας), σας τα έφερα.

Εξετάζοντας τους θησαυρούς λεπτομερέστερα, παρατήρησα μεταξύ άλλων πως είχαν ένα συνδετικό κρίκο: τη μαγειρική. Και η σύνδεση αυτή είναι απτή, πραγματική και οργανώνεται στο πρόσωπο, ή μάλλον στο blog, του Αθήναιου, το οποίο έχω ήδη τοιχοκολλήσει και σε ορισμένα άλλα άξια προσοχής, τα οποία θα λάβουν και αυτά τη θέση τους κάποια στιγμή.

Ο Αθήναιος, συγκεκριμένα, εκτός από πολύ καλός blogger, που μας εξιστορεί περισσότερο ή λιγότερο αληθινές στιγμές, καταφέρνει, με ανησυχητικό τρόπο, να αναγείρει μια πληθώρα συναισθημάτων του αναγνώστη, με last but not least και την πείνα! Διότι όταν κάποιος σε καλεί για τσάι, και κάθεστε και συζητάτε, και σου φέρνει την κουβέντα στη μαγειρική, και σου περιγράφει με απλά λόγια το τι υπάρχει εκεί έξω που εσύ δεν το είχες ψυλλιαστεί καν, και μετά γυρνάς σπίτι σου, και κοιτάς το ντουλαπάκι με τα μπαχαρικά, και βλέπεις πως μια χαρά στέκεται για τα λίγα χρόνια των πειραματισμών σου, αλλά ταυτόχρονα αντιλαμβάνεσαι πόσα πράγματα του λείπουν, και συνειδητοποιείς πως οι περισσότεροι που φτιάχνουν φαϊ εκεί έξω, είτε στο σπίτι, είτε σε εστιατόρια, έχουν την ίδια και χειρότερη γνώση της τέχνης με σένα, και βλέπεις τι θα μπορούσες να έχεις κάνει και τι έχεις μέχρι τώρα πραγματοποιήσει, ε, τότε λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη, κάπου λείπει κάτι στην όλη εικόνα.

Πάντως, για να περιαυτολογήσουμε, γενικά το περιποιούμαι το ντουλαπάκι με τα μπαχαρικά μου, όσο να 'ναι, χωρίς πολύ κόπο και έξοδα σου φτιάχνει και το φαϊ και τη μέρα. Λίγη φαντασία χρειάζεται και όρεξη για προσπάθεια, trial and error, όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες. Και μύλο για φρεσκοτριμμένο πιπέρι έχει, και δυόσμο από τον κήπο, και ρίγανη μαζεμένη με τα χεράκια μου, και μπαχάρια και γαρύφαλλα και λοβούς βανίλιας, και απ' όλα.

Το πρόβλημα είναι, πως, εκτός από τα μυρωδικά, τελευταία είχε αρχίσει να πιάνει και αράχνες. Διότι, για να τα βάλει στη δούλεψή του κανείς όλα αυτά, πώς να το κάνουμε, χρειάζεται να το θέλει κιόλας, γιατί αλλιώς θα καταλήξει να τρώει μόνος του μακαρόνια με κέτσαπ (προς Θεού, μη με παρεξηγήσετε, έχω να το κάνω αυτό από το πρώτο έτος, που, όσο και να το κάνουμε, ήταν σχεδόν must. Πλέον, ώς γνήσιο ψώνιο-ερασιτέχνης γκουρμέ που είμαι, τέτοια πασαλείμματα μόνο με πέστο τα κάνω).

Μετά την ανάγνωση, σε υπερβολικό βαθμό φοβάμαι, τις τελευταίες μέρες, των συνταγών του Αθήναιου, ταρακουνήθηκα λίγο και θεωρώ πως πρέπει να εξομολογηθώ σε εσάς τους τρεις, αγαπημένοι μου, γιατί δε με βλέπω να καταφέρνω να αυξήσω την αναγνωσιμότητά μου, πως πολύ junk food σας τάιζα τελευταίως, και πως αυτό το blog βαίνει προς γενικό ξεσκόνισμα, ξαράχνιασμα, σουλούπωμα, και ό,τι άλλο κάνουν οι νοικοκυρές όταν μεγαλώσει η μέρα και τους φτιάξει η διάθεση. Μη σας πω πως μπορεί να πετάξω και καμιά πιτούλα στο φούρνο για μεζέ.

Για να γυρίσουμε στη μαγειρική, πάντως, οι συνταγές του Αθήναιου μου προκαλούν μια δόση ζήλειας (αααχχ!) και μου δημιουργούν συναισθήματα παρόμοια με το μαλλί της γριάς. Έχουν μια δόση ονείρου και, όσο και να χτυπιόμουν, ποτέ δε θα μου περνούσε από το μυαλό να φτιάξω κάτι τέτοιο.



Αυτά τα ολίγα και εις το επανιδείν

Gentlemen prefer blondes

Το αποτέλεσμα του extreme makeover μου

blond: /'bländ/ adj., 1 : of a flaxen, golden, light auburn, or pale yellowish-brown color < blond hair > ; also : having blond hair < blond man> -- spelled blond when used of a boy or man and often blonde when used of a girl or woman
2 a : of a light color b : of the color blond c : made light-colored by bleaching < blond wood table >

3 : εγώ, εδώ και μία εβδομάδα

Για δυνατούς λύτες:

αφιερωμένο σε όλες τις φίλες μου εκεί έξω, που, όπως και σε μένα, τους λείπουν τα ωραία μελαχρινά τους μαλλιά...

I'm baaaack!

Εγώ, στα νιάτα μου

Τον τελευταίο καιρό τον πέρασα διαβάζοντας άπειρα ελληνικά blogs, και συνειδητοποίησα πως τελικά το blogging είναι μια πολύ όμορφη ιδέα. Μερικά από αυτά τα παραθέτω δίπλα με την ελπίδα πως στο μέλλον θα έχω την επιθυμία να ξαραχνιάζω αυτή τη λίστα, πιο συχνά από το σπίτι μου, τουλάχιστον.

Το αποτέλεσμα ήταν πως, παρά την εσωτερική πάλη που βίωσα το μήνα που πέρασε από το τελευταίο μου post, ούτε μετακόμισα, ούτε πήγα ως εθελόντρια στους Γιατρούς χωρίς σύνορα, ούτε καινούργια ζωή σαν τη Σκάρλετ Ο' Χάρα άρχισα. Αντίθετα, η ύπαρξη ενός ολοδικού μου blog ωρίμασε μέσα μου ως ιδέα, οπότε αποφάσισα να λάβω δραστικά μέτρα, εξού και το νέο post.

Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα πως θα αποδεχτώ τη μοίρα μου και θα συνεχίσω αυτό το πείραμα. Να φανταστείς πως άρχισα, το ψώνιο, να το λέω και σε γνωστούς και φίλους (Διαβάστε με! Έχω blog!, και άλλα τέτοια χαριτωμένα). Είμαι, όμως, και πονηρή! Το αναφέρω σε έναν έναν κάθε φορά, έτσι ώστε να μπορώ να ελέγχω τις αντιδράσεις τους, καθ' ότι στις Πανελλήνιες και τις 2 χρονιές είχα πάρει 11,5 στην έκθεση, οπότε, όπως ήταν φυσιολογικό, μου έχει μείνει μια φοβία για το γραπτό λόγο. Έτσι, αν παρατηρηθεί μείωση της αναγνωσιμότητάς μου λόγω αυξημένης συχνότητας αυτοκτονιών των φίλων μου, θα προλάβω τουλάχιστον τους υπόλοιπους και θα εξαφανίσω το site.