La Primavera

La Primavera
Sandro Botticelli

Oι τρεις Χάριτες
(λεπτομέρεια)

Η κρίσιμη διαφορά...

...ανάμεσα σε ένα κανονικό άνθρωπο κι έναν επιστήμονα είναι, μάλλον, η αντιληπτική του ικανότητα.

Κάτι το οποίο φαίνεται, άλλωστε, και στην παρακάτω εικόνα:







[ο μοχλός έχει την οδηγία "τραβήξτε"]
[το αποτέλεσμα είναι να τον χτυπήσει μια ηλεκτρική εκκένωση]
[φυσιολογικός άνθρωπος: "μάλλον δεν πρέπει να το κάνω αυτό"]
[επιστήμονας: "άραγε το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά?...]

Η χαρακτηριστική φράση του μήνα...

.... είναι πως ακόμα και οι θεές κάνουν λάθη.





Και μη ρωτήσετε ποιές θεές.






Οι επίγειες, φυσικά.





Θέλω να πιστεύω πως εξακολουθώ να έχω πανέξυπνους αναγνώστες, παρά τη μη εφαρμογή του φίλτρου άη κιού. Τον έχω έτοιμο τον αλγόριθμο, εννοείται, αλλά βρίσκεται ακόμα στο χαρτί. Χρειάζεται το τελικό στάδιο της υλοποίησης, αλλά και να εφαρμοστεί, δεν ανησυχώ. Οι περισσότεροι από εσάς ούτε που θα το καταλάβετε.

Αστέρια μου!

Υγιεινή διατροφή

Αναρωτιέμαι....




Η κυτταρίτιδα υποτίθεται ότι προσδίδει στην επιφάνεια του δέρματος όψη φλοιού πορτοκαλιού όπως ισχυρίζεται διαβοήτη, τουλάχιστον στις γυναίκες, διαφήμιση.



Αν κρίνω από την όψη της επιφάνειας ορισμένων τμημάτων του οπίσθιου, κυρίως, τμήματος του σώματός μου, μάλλον έχει ένα δίκιο.




Το καλό είναι ότι τα τμήματα που παρουσιάζουν αυτή την ομοιόμορφη όψη είναι περιορισμένα, και σε αυτό θέλω να με πιστέψετε.


Το κακό είναι ότι η κυτταρίτιδα προκαλείται κυρίως από 2 παράγοντες, την κακή διατροφή (βλ. πολλά γλυκά, ιδιαίτερα αυτά που είναι τίγκα στα λιπαρά, και πολλοί καφέδες) και την καθιστική ζωή,


Το χειρότερο είναι πως αυτό το τοστ το έγραψα μασουλώντας ένα κρουασάν, ενώ περίμενα να ζεσταθεί το νερό για το νες, καθισμένη για 5 συνεχόμενες ώρες μπροστά στον υπολογιστή, στις οποίες θα κάνουν παρέα άλλες τόσες, μπας και βγάλω άκρη και σταματήσω να με θεωρώ ξανθιά (για μένα αγχώνομαι, για τους άλλους χέστηκα, ας με νομίζουν ηλίθια).




Επειδή αυτή η κατάσταση, παρ' όλο που τη χαίρομαι ειλικρινά μετά από τόσο καιρό καθισιού, δεν βλέπω να αλλάζει σύντομα (είμαι πολύ ξεροκέφαλος άνθρωπος, δεν αλλάζω εύκολα γνώμη για κάποιον, όχι, το λέω σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει), αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος καλός και έξυπνος άνθρωπος εκεί έξω που να έχει εφεύρει καρέκλα η οποία, όταν κάθεσαι πάνω της, να ζουλάει μέσα τα βουναλάκια και να ρουφάει έξω τις λακουβίτσες της φλούδας μου.



Αυτά. Πάω τώρα, γιατί τελείωσα το κρουασάν και ο καφές άρχισε να κρυώνει...

Κοινωνία της Πληροφορίας

Μόλις διάβασα αυτό.


Αν το καλοσκεφτείς, είναι και γαμώ τις ιδέες.



Ειδικά τον τελευταίο χρόνο, μετά την έλευση της ευλογημένης DSL, έχω εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το μέσο.


Αναρωτιέμαι μέχρι που μπορεί να φτάσει η φαντασία του ανθρώπου. Είτε για τη μετάδοση της πληροφορίας, είτε για τη διεξαγωγή πολέμου.


Τελικά, αυτό το "χαζοκούτι" μπορεί και να μου φανεί κάπου πραγματικά χρήσιμο. Μαλλον δε χρειάζεται να ανησυχώ και τόσο πολύ που του απευθύνω κάποιες στιγμές το λόγο (τουλάχιστον όχι ακόμα)...

All together now...

view against the North Pole

Ξεκαθάριζα τους φακέλους μου στον κατοστάρη σκληρό, μπας και κάνω λίγο χώρο, γιατί μου έχουν μείνει κάτι ψιχία κενών gigabytes. Αντί λοιπόν να κάνω δουλειά, άρχισα να χαίρομαι με παλιές φωτογραφίες και τραγούδια και διάφορες αηδίες που ξεμένουν ακόμα και μετά από ανοιξιάτικο ξεκαθάρισμα. Τα περισσότερα, όπως φαντάζεστε, άχρηστα καθώς ήταν, κατευθύνθηκαν κατευθείαν στη χωματερή, χωρίς δυνατότητα ανακύκλωσης.


Ανακάλυψα κάτι τραγουδάκια, όμως, που μου έφτιαξαν τη διάθεση, και τα ακούω μία ώρα τώρα, ξανά και ξανά. Δε μου τη γλυτώνετε, θα σας φτιάξει τη διάθεση την πρωινή, θέτε δε θέτε, ακόμα και στους πιο γκρινιάρηδες.





Γιατί τέτοια κέφια πρωί πρωί, θα μου πείτε? Και τι να σας απαντήσω...


Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως τις τελευταίες μέρες μάλλον όλα καλά μου πάνε, παρά μερικές μικρές επίμονες κι ενοχλητικές καθυστερήσεις. Πού θα μου πάει, θα μου στρώσουν και αυτές κάποια στιγμή, δεν είναι στο χέρι τους άλλωστε. ;)







Ορίστε, λοιπόν, βαριά πρωινή (και απόλυτα σωστή) φιλοσοφία από τα σκαθάρια...

Φθινόπωρο!!

Μετά από προσεκτική ανάγνωση των fellow bloggers που έχουν γίνει πλέον αγαπημένη μου συνήθεια, η οποία έληξε πανηγυρικά τη θερινή απουσία μου, με ελάχιστα σιδηροδρομικά διαλείμματα στο ενδιάμεσο, θεώρησα πρέπον να κάνω αισθητή την επάνοδό μου στο Διαδίκτυο. Θεώρησα πως είναι ύψιστο χρέος μου προς τους ψηφοφόρους μου, συγγνώμη τους αναγνώστες μου ήθελα να γράψω, να επανέλθω επιτέλους με κάτι στο εβλογολόγιό μου.



Για τις εκλογές δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο. Το τριήμερο που πέρασε μπορεί να συνοψιστεί στα εξής: Πήγα, είδα, εψήφισα. Αυτά.

Αν κάτι θετικό προέκυψε από τα μετεκλογικά μαχαιρώματα του ΠΑΣΟΚ, είναι το καινούργιο κινητό που προέκυψε ως δώρο, προς αντικατάστασιν της αιωνόβιας παντόφλας που είχα μέχρι τώρα.



Για το μπάσκετ απλά δεν έχω λόγια. Ειδικά το παιχνίδι του προημιτελικού με άφησε με κλεισμένο λαιμό. Ακόμα ξεροβήχω.





Το μόνο εποικοδομητικό που έχω να προσθέσω στη μέρα σου είναι κάτι που πρέπει να ομολογήσω πως μέχρι τώρα δεν το γνώριζα. Κάτι που στο αθώο μικροσκοπικό μυαλό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Κάτι που, για μία ακόμη φορά, με κάνει να υποκλίνομαι στο μεγαλείο της φύσης. Κάτι που δικαιώνει την πεποίθησή μου πως, αν ποτέ επισκεφτώ τον πάλαι ποτέ κοιμώμενο γίγαντα, θα πάρω μαζί μου πολλά ταπεράκια.


Για να μη σπαταλάω άδικα τον υπερπολύτιμο, είμαι σίγουρη, χρόνο σου, και χωρίς να μακρυγορώ άλλο, διάβασε αυτό.




ΥΓ: Η ευθύνη της ανάγνωσης αυτού του βλογ βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τον αναγνώστη. Μετά το άνοιγμα της σελίδας από τον εκάστοτε browser, ουδεμία ευθύνη φέρουμε για τυχόν αδικαιολόγητη απώλεια χρόνου και πρόκληση εγκεφαλικών βλαβών.

Εκ της διευθύνσεως