Μια νέα αρχή...

Χαίρεται! Είμαι εδώ, και είμαι εδώ για να μείνω.

Επειδή σήμερα με βρίσκεις στις καλές μου κι επειδή είμαι καλός άνθρωπος (επ' αυτού δεν δέχομαι διαφωνίες, μπορεί να είμαι καλή, δημοκρατία όμως εδώ δεν έχουμε, το blog είναι δικό μου), αποφάσισα πως, για το καλό της ανθρωπότητας θα μοιραστώ μαζί σου τη νεοαποκτηθείσα σοφία μου.

Συμβουλή Πρώτη: Ποτέ μη λες ποτέ. Ότι και αν απορρίψεις, κάποια στιγμή σίγουρα θα το λουστείς. Τρανό παράδειγμα το blog που διαβάζεις τώρα, και το οποίο δεν θα έφτιαχνα ποτέ.

Συμβουλή Δεύτερη: Πότιζε τα λουλούδια, τάιζε τα ψαράκια, γενικά φρόντιζε ό,τι σε ενδιαφέρει. Είναι κρίμα να χτυπάς το κεφάλι σου μετά.

Συμβουλή Τρίτη: Γενικά μην ακούς συμβουλές που σου δίνουν οι άλλοι. Για να νομίζουν ότι νομιμοποιούνται να σου δίνουν συμβουλές, νομίζουν και πως είναι και εξυπνότεροι και σοφότεροι από σένα. Ή απλά θέλουν να σε βοηθήσουν. Ή και τα δύο. Μακρόχρονες στατιστικές αναλύσεις από απόλυτα εξειδικευμένους στο αντικείμενο ειδικούς επιστήμονες (βλέπε εδώ ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα τις ελπίδας του έθνους, λαμπροί σκαπανείς της γνώσης που επαγρυπνούν για το καλό όλων μας) έχουν δείξει πως το να ακολουθείς πιστά τις συμβουλές των άλλων, τελικά δε σε βοηθάει και τρομερά. Αυτό, όπως μπορούμε να καταλάβουμε, οφείλεται σε πολυδιάστατους παράγοντες, κυρίως, όμως στο ότι αναφέρονται σε άλλα γεγονότα και άτομα, άσχετα με το τωρινό βασανάκι σου.

Συμβουλή Τέταρτη: Λαμπρή εξαίρεση στη Συμβουλή Νο 3 αποτελεί η Συμβουλή Νο 3. Είναι η μόνη Συμβουλή που σε συμβουλεύω να ακολουθήσεις.

Συμβουλή Πέμπτη: Αν δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, θα σε συμβούλευα να σταματήσεις να διαβάζεις και να μην ξαναασχοληθείς με τη συγκεκριμένη σελίδα. Αν δεν βγάζει τώρα νόημα, δεν θα βγάλει ποτέ.

Πιστεύω πως μέχρι τώρα κατάφερες να πιάσεις το ανύπαρκτο νόημα αυτού του blog. Το παραλήρημά μου αυτό, όπως και πολλά άλλα, αποκτά υπόσταση στο δικό μου παράλληλο σύμπαν. Αν δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις, ρώτα τους απόλυτα εξειδικευμένους στο αντικείμενο ειδικούς επιστήμονες που ανέφερα παραπάνω, καθώς και 2-3 πανέμορφες συναδέλφους, βιολόγους και όχι μόνο.

Επειδή πρέπει να διατηρήσω κάποια αναγνωσιμότητα, και να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα, πρόσεξε την παραπάνω φώτο. Είναι ένα μικρούλι χταποδάκι, που σκάει μύτη μέσα από το κοχύλι στο οποίο τρύπωσε. Και θα σε παροτρύνω να κοιτάξεις τα links παραπλεύρως, ώστε να έχεις κάτι να κάνεις μέχρι να αποφασίσω να ξαναγράψω, ένας Θεός ξέρει πότε.


Εις το επανειδείν