Τα Βάσανα της Αγάπης

Du musst das Leben nicht verstehen,
dann wird es werden wie ein Fest.
R. M. Rilke



καθώς ανέμισαν
τα μαλλάκια της
έτσι μπροστά στα μάτια
μου
λες και σαν ξαφνικά να ξύπνησα
και για πρώτη φορά
την είδα
- και την επρόσεξα -
την ωραία
νεαρή
κόρη


με συνεκίνησε
η αρμονία
των κινήσεών της
η ραδινότης των μελών
του κορμιού της
η γοητεία του βλέμματός
της
η απαλή στρογγυλάδα
των μαστών της
η όλη χάρη τέλος
που ανεδίδετο
από το
κομψό
ολόδροσο
πλάσμα


κι' αμέσως σκέφτηκα
- και "φιλοσόφησα" -
ο νους μου πήγε
στον αγαθό εκείνον
που μπορεί κάποτε
- μα είμαι βέβαιος -
να υποφέρη
μαρτυρικά
να δυστυχήση
σα θα φαντάζεται
πως έχει σκέψη
κι' έχει ψυχή
το τρυφερό
το αιθέριο
το
πλασματάκι


και να ματώνη η καρδιά του
ν' απελπίζεται
ως θ' αποδίδη
έστω και
κόκκο νου
στ' ολότελα
άδειο
μικρό
κρανίο





Το ποίημα αυτό, αν δεν ήξερα πως το έχει γράψει ο Εγγονόπουλος πριν έρθω στον κόσμο, θα ήμουν σίγουρη πως με περιγράφει. Το ξέρω πως, ως γνήσια μετριόφρων επιστήμονας, πάλι περιαυτολογώ, αλλά αυτή τη φορά κάνω και κάτι χειρότερο. Μπαίνω πάλι στα ποιητικά χωράφια της φίλης μου της Ανατολής, πιστεύω όμως πως για ακόμα μία φορά θα με συγχωρήσει. Το πέτυχα στο δίκτυο πριν από λίγες μέρες,κι από τότε έχει στρογγυλοκαθήσει στο κεφάλι μου και δε λέει να σταματήσει να επαναλαμβάνεται.




Το δίστιχο στην αρχή ανήκει σε ένα ποίημα του Ρίλκε και σε πολύ ελεύθερη δική μου μετάφραση σημαίνει :




Πρέπει τη ζωή να μην την καταλαβαίνεις,
και τότε θα αρχίσει να γίνεται σαν ένα πανηγύρι.