Ι.
O Captain! My Captain! our fearful trip is done;
The ship has weathered every rack, the prize we sought is won;
The port is near, the bells I hear, the people all exulting,
While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring.
But O heart! heart! heart!
O the bleeding drops of red!
Where on the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.
ΙI.
O Captain! My Captain! rise up and hear the bells;
Rise up! For you the flag is flung, for you the bugle trills:
For you bouquets and ribboned wreaths, for you the shores a-crowding:
For you they call, the swaying mass, their eager faces turning
Here Captain! dear father!
This arm beneath your head;
It is some dream that on the deck,
You've fallen cold and dead.
ΙII.
My Captain does not answer, his lips are pale and still;
My father does not feel my arm, he has no pulse nor will;
The ship is anchor'd safe and sound, its voyage closed and done;
From fearful trip the victor ship comes in with object won!
Exult, O shores, and ring, O bells!
But I with mournful tread,
Walk the deck my captain lies,
Fallen cold and dead.
Το παραπάνω είναι ένα ποίημα του Walt Whitman, το οποίο έγραψε το 1865, λίγο καιρό μετά τη δολοφονία του Abraham Lincoln.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Πού τα βρίσκετε αυτά τα υπέροχα;
Είχα κατέβει για μερικές βουτιές κάτω στις όμορφες και καθάριες παραλίες...
Εσύ που βρίσκεσαι;
Φιλιά πολλά
Τώρα που μας λείπει η θάλασσα, πάμε για μπανάκια και βουτιές, ε? Κάτσε να κατέβει ο θαλασσόλυκος κάτω, να δεις τι έχει να γίνει, αν και αυτό φοβάμαι πως μάλλον θα αργήσει.
Εγώ είμαι στα γνωστά μου στέκια, βράζω στο ζουμί μου. ;)
Όσο για το ποίημα, η έκφραση με την οποία αρχίζει χρησιμοποίηθηκε από φίλο πριν από λίγο καιρό σε μια παρέα παραφρασμένη, και ήθελα να θυμηθώ το ποίημα από όπου προήλθε. Είναι, όντως, πολύ όμορφο, από τα πρώτα ποιήματα που μου είχαν κάνει εντύπωση. Χαίρομαι που σου άρεσε.
Απουσιάζετε ή διααβάζετε;b
Δημοσίευση σχολίου