Έμμα Ι

The fall of Troy

Κοίταξε με θαυμασμό δυο γλάρους λίγο πιο πέρα να κάνουν κύκλους πάνω από το νερό. Σίγουρα, κάποιο κοπάδι ψαράκια είχε πλησιάσει επικίνδυνα στην επιφάνεια. Λίγο πιο κάτω, μια βαρκούλα με κάτι πιτσιρίκια που προσπαθούσαν να μάθουν κουπί στριφογύριζε, ευτυχώς αρκετά μακριά της, κι εκείνα γέλαγαν. Το μόνο που κατάφεραν με κάποια αποτελεσματικότητα ήταν να την αποσπάσουν για μια στιγμή από τις σκέψεις της.







Αλλά με το ζήτημα που στριφογύριζε στο μυαλό της τι θα έκανε? Από μικρή το μόνο που ήξερε είναι ότι προοριζόταν, φυσικά, να κατακτήσει τον κόσμο. Και αυτό γιατί της άξιζε. Και οι ισχυρισμοί των γονέων της δεν ήταν εντελώς αβάσιμοι. Είχαν φροντίσει να την προμηθεύσουν με ό,τι χρειαζόταν για τον σκοπό αυτό. Άπειρα βιβλία, ό,τι ζήταγε κι έβαζε στο μυαλό της, ώστε η μονάκριβη κορούλα τους να αποκτήσει άπειρες γνώσεις γύρω από την αστρονομία, τις αρχαίες θρησκείες, την ελληνική και ευρωπαική ιστορία, τα μαθηματικά, τη φυσική, τη βιολογία, την ψυχολογία, όλους τους τομείς των επιστημών ώστε να μπορέσει να έχει τα εφόδια για μια αφετηρία με το καλύτερο δυνατό προβάδισμα σε σχέση με τους υπόλοιπους. Αλλά αυτά ήταν μόνο η αρχή. Όταν ενηλικιώθηκε, μιλούσε άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιαπωνικά και λατινικά. Έπαιζε βιολί και πιάνο, είχε τελειοποιήσει την ξιφασκία της, μπορούσε να πλοηγήσει ένα πλοίο μόνο με τα άστρα και στα 2 ημισφαίρια και είχε θανάσιμη γνώση αρχαίων πολεμικών τεχνών. Ένας έμπιστος μπάτλερ τη συντρόφευε πάντοτε, ρυθμίζοντας τα μικρά ζητήματα της καθημερινότητας και προσφέροντας της παράλληλα προστασία.



Στα επτά χρόνια που μεσολάβησαν από την ενηλικίωσή της μέχρι αυτή τη στιγμή κατάφερε να τελειώσει το πτυχίο της και να έχει ολοκληρώσει στο μεγαλύτερο βαθμό το διδακτορικό της στο Χάρβαρντ, στο διεθνές δίκαιο. Μπορούσε να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί τους δεινότερους ρήτορες, οι οποίοι, αν μη τι άλλο, θεωρούσαν πως επειδή είναι μια αιθέρια ύπαρξη, μια συγκινητικά όμορφη ξανθιά, θα είχε κάνει το λάθος να χάσει τον υπερπολύτιμο χρόνο της με άντρες και πως το IQ της θα ήταν συγκρίσιμο με αυτό των γραμματέων τους...




Πράγματι, περπατούσε και άφηνε πτώματα πίσω της, και αυτό χωρίς να κουνήσει το μικρό της δαχτυλάκι, ούτε αυτή, ούτε ο μπάτλερ. Μπορούσε με μια μόνο ματιά να μαγνητίσει όποιον άντρα έβαζε στο στόχαστρό της. Αλλά πάντα τους βαριόταν αφόρητα... Όσο έξυπνοι και να ήταν, τους περισσότερους κατέληγε να τους βαριέται αφόρητα. Κάποιος (μια μάλλον ατυχής στιγμή στο παρελθόν της), εκστασιασμένος από τις ικανότητές της, τόλμησε να την παρομοιάσει με τη Λάρα Κροφτ. Ο κακομοίρης, δεν ήξερε πως οι δημιουργοί της εμπνεύστηκαν την ηρωίδα από την ίδια, η οποία ήταν υπαρκτή, με σάρκα και οστά, και όχι μερικά πίξελ σε οθόνη...




Για τις περιπέτειές τις θα μπορούσα να σας μιλάω για ώρες, αλλά όπως πολύ καλά γνωρίζετε, δεν είναι πρέπον να μιλάμε για το παρελθόν μιας κυρίας. Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω είναι πως, παρά τις αναρίθμητες κατακτήσεις της, πολύ σπάνια αφηνόταν σε άλλον άνθρωπο, και οι φίλοι και οι εραστές της μετριούνταν στα δάχτυλα των αλαβάστρινων χεριών της.



Τι ήταν αυτό όμως που τόλμησε να διαταράξει την τελειότητα των διακοπών και τριγύρναγε στις έλικες τους εγκεφάλου της? Γιατί μέχρι τώρα, όλα ήταν ξεκάθαρα. Ό, τι χρειαζόταν να κάνει, απλά το έκανε. Ποτέ δε χρειάστηκε να προσπαθήσει ιδιαίτερα για κάτι, και η ροή της τέλειας ζωής της ξεδιπλωνόταν ανεμπόδιστα, αφού ό,τι είχε βάλει ποτέ στο μυαλό της, το κατάφερνε χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Εκεί ακριβώς βρισκόταν και το πρόβλημα. Είχε αρχίσει να έχει αμφιβολίες. Για το αν θα τα κατάφερνε το ίδιο εύκολα από κει και πέρα, για το αν ό,τι είχε καταφέρει μέχρι τώρα είχε κάποια σημασία, για το αν θα προτιμούσε, κάνοντας την ανασκόπηση της ζωής της μετά από αρκετά χρόνια, να την είχε περάσει με άντρα και παιδιά σε ένα οινοποιείο κάπου στην καταπράσινη κι ευλογημένη επαρχία, αν η κατάκτηση του κόσμου μπορούσε να γίνει και με άλλους τρόπους από αυτόν που είχε αποφασίσει να ακολουθήσει, αν τελικά ο Μέγας Αλέξανδρος είχε μετανοιώσει για την πορεία του στο άγνωστο.




Ο Αχιλλέας, άλλωστε, είχε πει στον Οδυσσέα, όταν αυτός είχε προσφέρει χοές στις ψυχές για να δει τον Τειρεσία, πως προτιμούσε να είναι ζωντανός και δούλος, παρά να τον αποκαλεί βασιλιά των νεκρών στον Άδη.




(συνεχίζεται)