Τα παλιά τα χρόνια που βρισκόμουν σε πιο τρυφερή ηλικία ( για να μην παρεξηγηθούμε, και τώρα τρυφερή είναι, σαν την καρδιά ενός μαρουλιού, αλλά μιλάμε για ακόμα πιο τρυφερή τώρα ), έμενα με τους γονείς μου σε μονοκατοικία. Οποία ευτυχία! Και κήπο διέθετε ( και διαθέτει ), και άπλετο χώρο για να μπορώ να παίξω, και απόλυτη ηρεμία και ησυχία, την οποία συχνότατα αποζητούσα, ώστε να μπορέσω να καταβροχθίσω απερίσπαστη ακόμα ένα βιβλίο.
Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, που η ανάγκη με έριξε σε μια αξιολάτρευτη και ολόδική μου γκαρσονιέρα, ανακάλυψα τις χαρές (!?) του ακάλυπτου. Ο ακάλυπτος μιας πολυκατοικίας έχει, ως γνωστόν, πολλές χρήσεις. Εκτός από μεγάλο τασάκι, μεγάααλη αγκαλιά για τα φρεσκοπλυμμένα ρούχα μου και τα μανταλάκια που τα συνοδεύουν, τον πλέον εξελιγμένο χώρο για αλίευση λαβρακίων και μετάδοση κουτσομπολιών με τους δίπλα, πάνω, κάτω, και δε συμμαζεύεται, έχει, όπως έμαθα, ακόμα 2 χρήσεις, χαρακτηριστικές των ηθών και των εθίμων του τόπου μας.
Πρώτον, στην απέναντι πολυκατοικία πάντα θα πετύχει κανείς αντιπροσώπους και των 2 φύλων, παρόμοιας ηλικίας με αυτόν και τους γνωστούς του. Άρα, το πρωί που ξυπνάς έχεις ακόμα ένα κίνητρο, για να σηκωθείς από το κρεβάτι και κάτι ενδιαφέρον για να χαζέψεις με τον πρωινό φραπέ. (Στατιστικές μελέτες έχουν δείξει πως ο βασικός παράγων "θέα" μετράει πολύ και στην αποδοχή ή απόρριψη πρόσκλησης για καφέ στο μπαλκόνι.)
Δεύτερον, ο ακάλυπτος χρησιμεύει και ως τζουκ μποξ, ειδικά σε περιπτώσεις που βαριέσαι να ψάξεις τους σταθμούς στο ραδιόφωνο. Έχει, λοιπόν, πάρτυ ο από κάτω? Ανοίγεις το παράθυρο και συμμετέχεις κι εσύ στη χαρά του, ειδικά τώρα το καλοκαιράκι. Έχει ντέρτια η απέναντι? Αναρωτιέστε παρέα ποια θυσία έχει κάνει η άλλη για τον πρώην. Ακούει η τρελλή κουλτουριάρα του τρίτου Νόρμα τα μεσάνυχτα γιατί ταυτίστηκε με το στόρυ? ( όχι εντελώς, την πυρά στο τέλος βγάλτε την έξω, δεν θα πάει να πέσει, έπιασε και ζέστη ). Άνθρωπος είσαι, θα τα μαζέψεις τα μπογαλάκια σου και θα σηκωθείς να φύγεις από το τρελοκομείο.
Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά??
Αν εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές είσαι ψηλός, ξανθός, με θεληματικό πηγούνι, γυμνασμένο σώμα, φίλους αναλόγων προσόντων και μένεις στην γκαρσονιέρα του τρίτου ακριβώς απέναντί μου, μη μετακομίσεις, πληηηηηζ, άδειασε τα πακέτα, και σου υπόσχομαι να τρώμε γεμιστά από τα χεράκια μου κάθε κυριακή για το υπόλοιπο του καλοκαιριού. Και ακόμα, με πόνο ψυχής, υπόσχομαι να χαμηλώνω την ένταση σε όλες τις ιταλικές όπερες ( εκτός από αυτές του δάσκαλου, διότι θα είναι ιεροσυλία ).
3 σχόλια:
Με τον γέρο χοντρό από το απέναντι μπαλκόνι που βγαίνει με τη πιτζάμα το χειμωνα και τη σκελέα το καλοκαίρι, τι κάνεις?
Ι.
Ένας τρόπος υπάρχει να μη φύγει: Ακολούθησε το σχέδιο απλά.
1) Βάζεις ένα σεντόνι στο μπαλκόνι σου που να λέει απλά ΜΕΙΝΕ. 2) Κανόνισε όλα τα μινι μάρκετ να μην του δίνουν κούτες, 3) σε δύο μέρες χτύπησέ του το κουδούνι και ζήτησέ του ζάχαρη....4)Τι θέλεις να πω και τα υπόλοιπα;:)))
Προς ikd :
Αγοράζεις αδιαφανείς κουρτίνες για το χειμώνα, το καλοκαίρι πίνεις τον καφέ σου σε μέρη με ωραία θέα, ή μετακομίζεις μια και καλή σε πιο "θερμά" κλίματα.
Προς ανατολή :
Έχω ήδη βάλει σε εφαρμογή καταχθόνιο σχέδιο, τέτοιο που μόνο ένας πανέξυπνος μασκοφόρος εκδικητής μπορεί να καταστρώσει. Επειδή, όμως, είναι πολύ περίπλοκο για να το κατανοήσουν οι απλοί θνητοί, και μπορεί και να μας διαβάζει και το παιδί, υπόσχομαι να το εξηγήσω όταν δεχθώ πρόσκλησή σας με δόλωμα λουκούλειο γεύμα, από τα γνωστά εις την οικίαν σας.
:)
Δημοσίευση σχολίου