Μόλις γύρισα από μια μικρή, όμορφη βόλτα στην πόλη. Δε θα σας κουράσω με λεπτομέρειες, είναι γνωστό πως είμαι ρομαντικός ζορρό. Η βόλτα με ολόγιομο φεγγάρι είναι βάλσαμο, όπου κι αν βρίσκεσαι. Η θέα από τα σκαλιά της Αγ. Νικολάου ("παιδί μου, όλα αυτά μια μέρα θα γίνουν δικά σου", είχαν πει εκεί πάνω κάποτε), το φεγγαρόφωτο στην παλιά πόλη, οι 2-3 γνώριμες φάτσες από τα παλιά και καλά, όλα αυτά απλά επέτειναν την καλή μου διάθεση.
Ναι, ω του θαύματος, είχα καλή διάθεση πριν βγω για βόλτα. Για αυτό, όπως και για το μελό αυτό ποστ, ευθύνονται οι λογοδοσμένοι. Και θέλω να πιστεύω πως κι εγώ ευθύνομαι λιγάκι για αυτή την κατάληξη. ;)
Ν. και Ν., να είστε πάντα καλά και μαζί, παιδιά.
Και δύο παραμυθένιες μελωδίες για σήμερα, εξαιρετικά αφιερωμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου