Φρουτοπικόν

Οφείλω να σας προειδοποιήσω πως είμαι πολύ χαρούμενη και πως έχω ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στη φάτσα μου αυτή τη στιγμή.


Επίσης, οφείλω να σας προειδοποιήσω πως, αν συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το ποστ, το κάνετε με δική σας και μόνο ευθύνη, γιατί είναι πολύ πιθανό να το πάθετε κι εσείς.




...

Είναι λυτρωτικό το πώς οτιδήποτε με γυρίζει πίσω στην παιδική μου ηλικία, μου φέρνει μόνο ευχάριστες αναμνήσεις, αφού ό,τι δυσάρεστο είχα να θυμάμαι, ο Χρόνος το έχει κάνει να μοιάζει πλέον ασήμαντο.


Εκτός από το ποδήλατο, τα παγωτά, το μαγείρεμα με τη μαμά και τα μαστορέματα με το μπαμπά, το διάβασμα, τα ατελείωτα καλοκαίρια με τα ατελείωτα μπάνια στη θάλασσα και τις βουτιές και τις βόλτες στην παραλία, τις εκθέσεις βιβλίου, το πιάνο μου, τα κόμιξ και άλλα αμέτρητα πράγματα που συνθέτουν την παιδική μου ηλικία, θέση στις ευχάριστες αναμνήσεις μου έχουν πάρει και οι παιδικές εκπομπές που έβλεπα μικρή. Ξέρετε ποιες εννοώ, είναι πολύ πιθανό να βλέπαμε τις ίδιες. Τέτοιες σειρές δεν δείχνουν πλέον τα κανάλια, και για αυτές ήταν κυρίως υπεύθυνη η κρατική τηλεόραση, αφού ιδιωτική δεν υπήρχε ακόμα. Κάποιες από αυτές τις έχουν προβάλλει σε επανάληψη, αλλά όχι όλες, και σίγουρα όχι τις πιο αγαπημένες μου, τουλάχιστον όχι όσο θα ήθελα.


Τώρα, που οι καλοί κύριοι των εταιρειών τηλεφωνίας μας έφεραν τις ευρυζωνικές συνδέσεις, άρχισα κι εγώ στα 26 μου να ψάχνω για κάποιες αναμνήσεις των παιδικών εκπομπών που μου έλειπαν. Και σιγά σιγά, κατάφερα να βρώ κάποιες από αυτές, όπως η κάντυ κάντυ και η οδύσσεια του διαστήματος. Άλλες φρόντισαν οι καλοί κύριοι της κρατικής τηλεόρασης να τις ξαναπροβάλλουν, ώστε να τις δουν και οι μικρότεροι και να χαρούν κι αυτοί, όπως την Παρασκευούλα με το κουτί, το Ρούχλα και τα παραμύθια της. Τη Φρουτοπία (μεγάλη μου λατρεία αυτή) την έχει δείξει μια δυο φορές σε επανάληψη, πριν από 2 καλοκαίρια, μάλιστα, θυμάμαι πως ξυπνούσα το πρωί, έβλεπα ένα επεισόδιο και μετά πήγαινα στη δουλειά.


Σε αυτό το παζλ, όμως, μου λείπουν 2-3 κομματάκια, ένα από τα οποία, το παλαιότερο, θα θυμούνται ίσως και οι λίγο μεγαλύτεροι από εμένα, γιατί όταν προβαλλόταν, εγώ δεν πήγαινα καν στο νηπιαγωγείο. Ίσως αυτή η σειρά να είναι και μία από τις πρώτες αναμνήσεις που είχα σαν παιδάκι.

Ε, λοιπόν, κατάφερα να το βρω πριν λίγο!

Κι επειδή μάλλον αποτελεί μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση και για άλλους, δε θα σας κρατήσω άλλο σε αγωνία και θα σας παροτρύνω να δείτε αυτό.



:)