Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Μουσών, θα πρέπει να παραδεχτώ πως έχω ταλαιπωρήσει πολύ τις τέχνες σε αυτό το τέταρτο του αιώνα κατά το οποίο λαμπρύνω τον κόσμο με την παρουσία μου. Η Μουσική πρέπει να ομολογήσω πως είναι εκείνη που έχω ταλαιπωρήσει περισσότερο από τις άλλες. Πάντα ήταν η αγαπημένη μου, μάλλον διότι πρώτα με εκείνη ήρθα σε επαφή, και της έχω δώσει περίοπτη θέση, όπως θα έχεις ήδη αντιληφθεί, και στο blog που διαβάζεις τώρα. Το πιάνο μου, μάλιστα, είναι το μόνο υλικό αγαθό το οποίο θεωρώ δικό μου και δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να αντέξω να το αποχωριστώ.
Έτσι, λόγω της σημερινής μέρας, βρήκα αφορμή να χωθώ στα μουσικά μπαουλάκια μου και να ξαναθυμηθώ αγαπημένες μελωδίες. Αναγκάστηκα να αφήσω πάρα πολλά απ' έξω και σας βεβαιώ πως, από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να ψάχνω και απλά χαιρόμουν με τη μουσική. Χωρίς να αποτελεί με κανένα τρόπο αντιπροσωπευτικό δείγμα του τι ακούω κατά καιρούς, ελπίζω να χαρείτε κι εσείς.
Prelude No.6 in D minor
Well - Tempered Clavier
J. S. Bach (Glenn Gould)
Op. 074, Symphony in B minor "Pathétique"
P. I. Tchaikovsky (Leningrad Philharmonic)
Die Moritat von Mackie Messer
Die Dreigroschenoper
Κ. Weill
Rhapsody in Blue
G. Gershwin
The Great Gig in the Sky
The Dark Side of the Moon
Pink Floyd
L.A. Woman
L.A. Woman
The Doors
Noble Dame
Reflections
Μ. Χατζιδάκις (Raining Pleasure, Έλλη Πασπαλά)
Καλή ακρόαση!
2 σχόλια:
Μας μάγεψες με τη μουσικότητα του post.
Την επόμενη φορά να βάλεις κανένα δικό σου κομμάτι στο πιάνο (ηχογραφημένο):)))
Ελπίζω πως αυτές οι σταγόνες μουσικής δροσιάς να σας δρόσισαν το καυτό αυτό σκ. Εγώ πάντως, δροσιζόμουν σε μια παραλία.
Όσο για την παράκληση, δεν διαθέτω κάποιο πρόχειρο. Όμως, το πρώτο στη λίστα, το πρελούδιο του Bach είναι ένα από τα κομμάτια που λατρεύω να παίζω. Και η συγκεκριμένη εκτέλεση δεν απέχει και πολύ από τη δική μου. ;)
(πάλι μετριόφρων είμαι...)
Δημοσίευση σχολίου